Edition 2004  

euroglide 2004 logo

Story of EH
By Marc van der Putte
  Introductie  
Na de geweldige ervaring van de Euroglide 2002, hadden we als team besloten om in 2004 weer van de partij te zijn. Door omstandigheden op het laatste moment, kon het team niet hetzelfde team zijn dan in 2002, maar met wat geregel kwamen we uiteindelijk op de volgende personen uit: Ronald Kaay (1 juli t/m 3 juli), Huib Meeuwis (28 juni t/m 3 juli), Yorick de Greef (4 juli t/m 6 juli), Gerard Jonkers en Marc van den Putte (Put).

  The race is on!!  
Traditioneel begon de eerste dag met een perfect verzorgd ontbijt in de Fly Inn. De eerste spanningen zijn dan reeds voelbaar. De een kan net een broodje door zijn keel krijgen terwijl de ander rustig een hele schaal opvreet. Hoort er allemaal bij. Het was voor iedereen wel duidelijk, dat de eerste dag meteen een goede vliegdag zou worden. De cumultjes stonden al vroeg aan de hemel en aangezien Klippeneck ons eerste keerpunt zou worden, hadden we zelfs de wind een beetje in de rug! Zou het dan toch een herhaling worden van de eerste dag van twee jaar geleden? Laten we het hopen. Om 12.00 uur werd begonnen met het startbedrijf, lekker vroeg. Put en Huib beten de spits af voor team EH en al snel na de start konden we op 1100 meter van Eindhoven wegsteken. The race is on!! Gas op die lollie dus...

  Frisbee tower  
De race begon al meteen vrij komisch. Aangezien de koers recht over Geilenkirchen liep, besloten we om ‘Frisbee Tower’ op te roepen voor het geval we in de CTR zouden zakken. Een aardige man aan de andere kant van de lijn was ons erg behulpzaam en het was allemaal geen probleem. Goed voorbeeld doet volgen en we waren nog niet klaar met onze call, of de ene na de andere Euroglide-vlieger riep de arme man op. Na 8 kisten kreeg hij de M3 aan de lijn, waarop de verkeersleider maar eens voorzichtig informeerde ‘how many participants’ deze ‘glidingrace’ had. Na het antwoord van ‘about 40’, bleef het een poosje stil en deze stilte werd verbroken door een hele diepe zucht. Wel geinig, klasse dat toch iedereen zich netjes gemeld heeft.

  Koersje Zuid-oost  
De vlucht door de Eifel verliep vrij spoedig, al moest er wel tussen verschillende Restricted Areas door gezigzagd worden. Boven het Moeseldal met de grote druivenvelden is het schitterend vliegen. Plaatsen die je eigenlijk alleen van vroegere vakanties kent. Zelfs het Rijndal oversteken was niet echt een probleem, al begonnen vanaf daar de cumultjes wel een beetje uit te doven. En toen het Zwarte Woud... Hier kwamen we Murphey helaas tegen. In het Zwarte Woud ligt eigenlijk maar 1 vliegveldje (Mussbach) waar je fatsoenlijk zou kunnen landen en laat nou net dat veldje niet in onze GPS-finalglide computer staan!! En om nou tussen die hoge bulten zelf een krappe finalglide uit te gaan rekenen...mwah...niet echt feest. Gelukkig vonden we uiteindelijk nog een belletje dat ons naar 2000 meter bracht, zodat we vrij safe via de kaart naar Mussbach konden glijden.

Daar waren al verschillende Eurogliders geland en we kwamen boven het veld zelfs een Twin Astir tegen. Die zal toch zeker niet van de Euroglide zijn....shit... de NJ! Zit je dan in je Duo Discus...ahum.. goed gedaan mannen van de NJ, we waren alleen wel blij dat jullie daar moesten landen en dat wij nog een eind verder konden. Na Mussbach werd er voorzichtig doorgegleden richting Klippeneck. Echt veel thermiek was er niet meer en uiteindelijk konden we het veldje Rottweil, 10 km voor Klippeneck, bereiken. Gerard, die een lange rit achter de rug had, kwam ook vrij snel daarna aan op het veld en de eerste Duitse bieren konden worden genuttigd!! Het was een mooie eerste dag. Snel een gasthof opgezocht, een Schnitzel naar binnen geschoven, en de oogjes toe. Morgen belooft weer een mooie dag te worden...

go to top
  It’s a beautifull day....  
De koeien langs het gasthof waren ‘s ochtends onze wekker en de eerste zonnestralen door het raam maakten ons duidelijk dat het inderdaad mooi weer zou worden. Vandaag waren Put en Gerard aan de beurt. Reeds om 11 uur konden we starten en het ging al meteen als een speer. Het was mooi weer boven de Schwabische Alp en de basis steeg al snel naar 2300 meter. Het is mooi om op de ‘babbelbox’ 122.25 van de Euroglide te luisteren waar mensen zitten en te horen hoe het hen vergaat. Ook is het leuk in de lucht kisten van de Euroglide tegen te komen, wat op deze vlucht regelmatig gebeurde. Ben je lekker aan het thermieken, schuift vanuit het niets Michel in de XX ineens gezellig onder ons aan!

Het tweede keerpunt bij de Tsjechische grens, Sonnen, kwam al in ons bereik. We hadden over de radio gehoord van mensen die ons voor waren dat het weer daar niet al te best was en dat ze het keerpunt hadden afgesneden, maar toen wij daar aankwamen stond er een grote donkere straat recht naar het keerpunt. Netjes ronden dus....en via dezelfde straat weer terug richting het volgende keerpunt: De Wasserkuppe. Ook hier weer flinke heuvels van 1500 meter, maar deze zorgden nog wel voor de nodige thermiek en zelfs dynamiek (als je wat lager aankwam). Met de laatste beetjes stijgen konden we uiteindelijk het vliegveld Weiden halen. We stonden daar samen met de M3, FY en MR. Toch weer 550km gevlogen en bijna 8 uur gestuurd en Gerard heeft vandaag geleerd hoe je in een vliegtuig moet plassen....(in een zakje welteverstaan).

  Even het gas eraf  
Huib had de nacht wel heel luxe doorgebracht. Hij had in het hotel nl. de bruidsuite gekregen met daarin een heus hemelbed met spiegel bovenin! Ook was de badkamer voorzien van echte gouden kranen. Zijn dag kon niet meer stuk...Het weer voor deze derde dag viel echter een beetje tegen. Wat ons ook niet bemoedigde was het verhaal van de sleepvlieger, die vertelde dat hij een paar weken daarvoor een Twin Astir net na het einde van de (korte) baan had losgegooid omdat hij anders de bomen in zou vliegen met z’n sleepkist. De sleepkist hing niet in de bomen maar zoals verwacht de Twin wel!

Als sympathiek gebaar mochten de Amsterdammers van de M3 dus van ons als eerste starten.... Het hield niet echt over...dus wij onze Duo toch maar met z’n staart in de bosjes (einde vliegveld) geduwd om vier meter meer te hebben. Eenmaal boven konden we net profiteren van een blauw venstertje dat ons met welgeteld 2 bellen naar Bayreuth, 50 km verder, kon brengen. Daar arriveerde vlak na ons ook Gerard met ons nieuwe ‘secret weapon’ Ronald Kaay, die de komende 3 dagen zou gaan vliegen.

  Helden  
‘s Ochtends aangekomen op het vliegveld beloofde het weer niet veel goeds. Bijna helemaal overcast en een tegenwind van 50 km/u of meer richting Wasserkuppe. De HI maakte een startje, maar kon geen hooogte genoeg winnen om weg te komen. De M3, FY en de 7Y besloten om boodschappen te gaan doen in de stad en de EH........ die ging wel op pad! Ronald en Gerard boksten tegen de wind in en konden het vliegveldje Lichtenfells, 50 km verder, bereiken. Helden!!

Deze dag heeft het hele verdere (gunstige) verloop van de Euroglide voor ons bepaald. Aangezien we binnen 100 km van de Wasserkuppe waren geland konden we ons nu daarheen verplaatsen. Daar waar het betere weer de dag erop zou zijn. De andere teams hebben nog een aantal dagen op Bayreuth moeten wachten voordat het weer daar beter werd. Hoe een dag met het kortste vluchtje, tevens de belangrijkste dag voor de hele wedstrijd kan zijn.....typisch Euroglide....

go to top
  Immer nach Norden fahren  
Op de Wasserkuppe was het gezellig druk met ander Euroglide-volk. Sommigen stonden er al een paar dagen. Voor deze dag was voorspelt dat er tussen 11 en 12 uur opklaringen zouden komen, waarin gestart kon worden en waarna het slechtere weer achtergelaten kon worden. En precies zo geschiedde. De EH met Ronald en Huib startte om half 12 en konden net het slechte weer voor blijven zodat ze verder richting Noordoost konden. Andere vliegers die iets later startten, konden de aankomende buien niet voor blijven en moesten als de wiedeweerga weer landen op de Wasserkuppe. Gerard en Put verlieten de Wasserkuppe per auto (weer het museum niet kunnen zien...) en hebben onderweg bijna alleen maar flinke regen gehad. Heel bizar. Even dachten we dat het ook onweerde, maar dat bleek toch echt die flitspaal onderaan de Wasserkuppe te zijn...

We hoorden niks over de radio of de telefoon, dus de mannen zouden nog wel vliegen, dus ‘immer nach Norden fahren’! Na een paar uur kregen we een telefoontje van Michel van team XX, die zei dat hij had gehoord dat de EH Gustrow had gerond. Uiteindelijke strandden ze samen met de XX (Poortje) op het vliegveld Neustadt. Wederom een belangrijke en mooie vlucht. ‘s Avonds gezellig met Michel en Poortje schnitzels gegeten en gecrasht in de slaapruimtes op Neustadt.

  Flinke buien, met hier en daar een lokale held...  
Na een mislukte zaterdag op Neustadt (EH na 22 km buitengeland en de XX niet weggekomen), werd er zondag weer een poging gedaan. Eerst werd er afscheid genomen van Ronald en Huib, die wegens werkverplichtingen weer naar huis moesten. Yorick loste de mannen af en vloog dezelfde dag met Put op de EH. Het werd een vluchtje met flinke tegenwind en veel buien. Samen met Michel in de XX werd er koers gezet richting Zuidwesten. Soms zaten de bellen echt pal langs flinke buien, wat erg bijzondere plaatjes opleverde. Voor de EH strandde de vlucht uiteindelijk midden in een bui op Neu Gulze, waarna Michel een stukje verder landde op Uelzen. Ondanks de lokale held op Neu Gulze die beweerde dat het geen enkel probleem was om onze Duo met zijn Ultra Light op te slepen, besloten we toch maar om ons te verplaatsen richting Uelzen.

Eenmaal op Uelzen twijfelden we een beetje of deze keuze wel goed was. Er lagen immers een paar grote Restricted Area’s tussen dit veld en daar waar we heen moesten, maar een behulpzame lokale held op Uelzen zei dat deze Area’s bijna nooit active waren. Mooi.... dus dat manneke ‘s avonds meegenomen naar een restaurant en hem voorzien van gratis food en drank. ‘s Ochtens echter, na een telefoontje naar Bremen Info van Poort, bleek dat deze gebieden bijna altijd active zijn, zo ook vandaag.... manneke natuurlijk in geen velden of wegen meer te bekennen.....dju.... De EH en de XX maakten allebei een start op Uelzen, maar konden niet blijven hangen. Er werd besloten om door te rijden naar Höpen, waar onze Duitse vriend Winfried met de 8E ook reeds stond. Morgen zou het mooi weer worden en daarna alleen maar slechter. Morgen was D-day. ‘s Avonds nog even ons krediet berekend: 59,4km. Afstand naar Eindhoven: 370km.

go to top
  La mort ou les fleures  
Als we in Frankrijk waren geweest hadden we gezegd: La mort ou les fleures. Ooit een bekende uitspraak van Wim Hendriks op Poitiers, wat vrij vertaald betekende: De dood of de gladiolen. En dat was het vandaag. Na een lierstart om 12.00 uur begon de dag vrij moeizaam. Het weer was bij ons nog niet zo goed als voorspeld en dat terwijl we de Nederlanders over de radio hoorden roepen over 4 meter bellen met een basis op 1700 meter! Na 120 km scheelde het niet veel, of de EH had buiten moeten landen. Op 200 meter konden we het nog net oppikken. Nogmaals: Sorry Gerard voor het vele gevloek van mij tijdens het begin van deze vlucht. Ik ben blij dat jij tenminste nog hebt zitten bidden voor ons.... Poortje (XX) zat inmiddels voorbij Munster en zei dat het daar duidelijk beter werd. Na nog een keertje ergens uitgraven, konden wij dit gebied ook bereiken en ging het inderdaad voorspoedig.

Terwijl Yorick en Michel beneden ons in de file stonden, hoorden we dat Poortje de Peel reeds binnen glijbereik had. Ook wij begonnen er voorzichtig rekening mee te houden dat dit onze laatste vlucht van de Euroglide kon worden. Venlo net binnen glijbereik! ......Maar een landing op Venlo zou niet genoeg zijn met ons resterende krediet... Misschien een GPS-landing?...De thermiek was bijna over.... Poortje reeds geland op Eindhoven... nog 1 cumultje boven Venlo.....Bingo....uitklimmen tot 1700 meter. Helaas waren onze vleugels zo vervuild door doodgevlogen insekten dat we op 300 (!) meter aankwamen boven vliegveld Budel. Hier hield de vlucht echt op. Jammer, Eindhoven net niet gehaald, maar de Euroglide wel uitgevlogen, en dat telt! En dan zijn na die halbe liters in Duitsland, die Bavariatjes in de Fly-inn toch ook wel heel lekker...

Organisatie, wederom bedankt voor de prima georganiseerde wedstrijd en hopelijk tot over twee jaar.

Put


Ps.: O ja Han (team MCC), ondanks dat we volgens mij niet officieel gewed hebben, hou je die twee kratjes nog van mij te goed....Proficiat met de derde plaats...

go to top
Created by Poort