|
|
|
|
De eerste daad van de dag, na het ontbijt dan, is een heerlijke douche. Dan een op het veld binnengekomen fax overhandigen aan de QX, waarin Yoeri aan hen vraagt wat hij moet doen met de vaten benzine die op een vliegveld en route voor hen klaarliggen. Het grapje zal toch niet bedoeld zijn als hint dat de motor door hen teveel gebruikt wordt??? Ik weet dat ze het vliegveld Schinveld op de motor zijn gepasseerd op weg naar Aachen-Merzbruck maar weet ook dat ze al uit de wedstrijd liggen omdat hun systeem de motoruren niet blijkt te registreren. Het grapje komt dan ook hard aan.
Vandaag is het raak en gaan we de achterliggende konkurrentie definitief een hak zetten, de wind komt met 20 km uit het westen, er staan plenty cumuli en wij hebben dus wind mee naar Tjechie. Er wordt gestart om 11.30, naar onze smaak wat laat maar de sleepvlieger kon niet vroeger, en met de wind mee gaat het van cumul tot cumul tot cumul alleen werken ze lang niet allemaal mee en geeft een op de vijf een aarzelend belletje van minder dan een meter. Toch komt Troyes in zicht en daarna ook Brienne, waar Daan natuurlijk allang gestart is. Toch heb ik hem nog niet gehoord en ik informeer maar eens:" NL, SW" - "Ja. NL" - "Hoegaatie, Daan?" even stilte, dan: " Goed, maar ik bennetgestartwantwekampeerden indeschaduwenhebbenonsverslapen". Olala, de dames ophalers hebben zeker ingegrepen en Daan er fijntjes op gewezen dat zij voor de gezelligheid mee zijn en gezelligheid, menen zij, is in gezelschap van de andere teams, en natuurlijk specifiek het SW-team, en Daan blijft dan ook de komende dagen weer bij ons, zoals het hoort. Goed, het stijgen wordt beter en voor het eerst bij deze Euro-glide komen de steeksnelheden boven de 150 km te liggen, soms zelfs nog harder. Ik stik haast in een snee krentebrood wanneer ik ET-Peter Teunisse(van Willie nou wel of Willie nou niet) over de radio hoor schreeuwen tegen zijn blijkbaar hardhorende, dove of vanaf nu dove grondploeg: "Weiter fahren nach dem Osten" en dat twee keer. Ik zie ze al voor Moskou staan met de aanhanger.
Nog een klein dieptepuntje van ca. 300 mtr boven de grond en tussen Nancy en het Pfalzer woud (de Duitse grens) wat gescharrel met weinig stijgen en dan steek ik Duitsland in waar de basis stijgt en het stijgen weer betrouwbaarder wordt.
|
|
|
|
Gemiddeld stijgen van zo'n anderhalve meter en een wolkenbasis van ca. 1800 mtr brengen mij lekker naar het oosten, de twee Nimbussen kon ik in Frankrijk al niet meer bijhouden en Daan zie ik ook nergens, het is hier echter mooi weer en om 16.30 ben ik bijna binnen glijbereik van de Tjechiese grens, de kaart ben ik afgevlogen maar de Zander doet al het moeilijke werk en vertelt mij (bijna) alles.
Helaas heeft niemand van ons erbij stilgestaan om vanmorgen een vluchtplan voor Tjechie in te dienen en in de lucht blijkt dat alras onmogelijk. De vlucht eindigt dan ook op het vliegveld van Bayreuth, waar volgend jaar de WK worden gehouden. Gerrit en Pamela gaan nog een veldje verder en staan, naar wij later hoorden, op een onmogelijk klein zweefvliegstripje 20 km. verder naar de grens. NL, QX en SW staan uiteindelijk dus op Bayreuth en dat om half zes, eenmaal op de grond horen we dat het pas een uurtje droog is en dat het front dus net gepasseerd is. Waarschijnlijk was Roudnice toch niet haalbaar geweest en 637,8 km is toch een mooie afstand, zeker als ik bedenk dat Leo nog uren moet doorknorren om hier te komen.
We worden door leden van de vliegclub met een traktor uit het veld gehaald, er starten en landen hier heuse verkeerskisten, en dan worden we al snel meegenomen naar de camping langs een riviertje, waar het heerlijk toeven is. De BBQ gaat aan en een Duits biertje smaakt als altijd eerder, extra eten wordt gehaald door Gisela, de sleepvliegster, die ons behulpzaam is bij het indienen van een vluchtplan enz. enz. De Duitse gastvrijheid kent geen grenzen en het onthaal is groots. Ik bel Leo dus maar op en vertel hem zo treurig mogelijk dat hij maar beter wat kan gaan nashen omdat de BBQ tegen de tijd dat hij aankomt wel uit zal zijn. Ik wens hem sterkte en ga door met de drukke eetbezigheden.
Later op de avond of beter vroeg in de nacht, wanneer de ophalers in de buurt komen, wordt de BBQ weer aangemaakt en zitten we tot in de kleine uurtjes in een voortent te eten en te drinken, de Duitsers zijn dan al lang naar bed en hebben voor ons alles keurig geregeld. Het weerzien van iedereen na dit soort monsterverplaatsingen is altijd heel leuk, en na nog wat litertjes koffie bij de camper gaan we te bedde.
|
go to top
|
|
|
