2002 story of team MCC

Introduction

Current edition

Rules

Previous editions

Contact us

Euroglide 2002 story of team MCC

This story Proloog Dag 0 Dag 1 Dag 2 Dag 3 Dag 4 Dag 5 Dag 6 Dag 7 Naschrift Stories index

Proloog Dit is het verslag van de deelname van het team MCC aan de Euroglide 2002. Het team bestaat uit Flip Damen, Han Teunissen, Ton de Kort en Huub Margry.

Dag 0 Vandaag start de Euroglide 2002 formeel met de verplichte avondbriefing voor alle teams op zondagavond 23 juni in de Fly-inn te Eindhoven. Het weer was vandaag al erg goed. Dat belooft wat voor de komende dagen. De teams komen in de loop van de middag en de avond binnendruppelen op de vliegbasis Eindhoven. Er heerst overal een gezonde nervositeit voor wat komen gaat de komende dagen. In de namiddag laden we de Mercedes Vito, die we voor 2 weken hebben gehuurd, verder in. Ongelooflijk wat vier man voor spullen mee kunnen nemen, maar we zijn dan ook op alles voorbereid. In totaal melden zich 28 teams op de avondbriefing. De briefing wordt voornamelijk in het engels gegeven. Voor de organisatoren is het soms naar de juiste woorden zoeken in het zweefvliegjargon, maar het wordt wel gewaardeerd door de buitenlandse deelnemers.

Het reglement is slechts weinig aangepast ten opzichte van de vorige Euroglide. Omdat de meeste teams bestaan uit oude ‘eurogliderotten’ wordt het reglement niet meer uitgebreid behandeld. Voor de drie nieuwe teams volgt na de algemene briefing nog een aparte reglement-briefing. Twaalf teams kunnen op een slaapkamer op de vliegbasis Eindhoven overnachten. Dank je wel Luchtmacht Eindhoven voor deze service. De overige teams hebben een hotel geboekt, of slapen in hun eigen camper of bij Eindhovenaren thuis. Na een geanimeerde avond in de Fly-inn zoekt iedereen op tijd zijn bed op. go to top

Dag 1, ma 24 juni De dag begint met het traditionele Euroglide ontbijt van Heinz, dat bij iedereen goed in de smaak valt. Het weer ziet er zeer veelbelovend uit, dus we ervaren een lichte haast. We krijgen nog de ochtendbriefing om tien uur met de laatste update van de meteoinformatie en de belangrijke beslissing of het parcours linksom of rechtsom zal worden gevlogen. Iedereen voelt aan dat er niet te veel tijd moet worden verknoeid. Een TV-ploeg van Omroep Brabant is bij de briefing aanwezig om opnamen te maken. Na de briefing snel naar de strip om te monteren en de vlucht voor te bereiden. In ons team doen vandaag Han en Ton de aftrap. Na de start om ongeveer een uur gaat het direkt erg goed. De wolkenbasis zit al boven de 1400 meter, de bellen zijn goed en alle mooie wolken doen het ook. Vlak voor de Maas vliegen we ineens samen met de EH, de DuoDiscus van Eindhoven en met 618, de LS-8 met Phil King aan de knuppel. Iets later boven de Eifel komen we nog diverse andere Eurogliders tegen, maar iedereen kiest een beetje zijn eigen pad. Na het ronden van het keerpunt Dahlemer Binz blijven we net noord van Luxemburg in verband met luchtruimbeperkingen in de hoogte. De wolkenbasis is hier gestegen tot 1900 meter.

Voordat we Belgie binnenvliegen roepen we netjes Brussels Info op met het verzoek om Belgie op of onder 2000 meter te mogen doorvliegen. Maar helaas, het antwoord is negatief en we moeten ons houden aan een vliegplafond van 4500 ft ofwel zo’n 1350 meter. Bij een gemiddeld grondniveau van circa 600 meter geeft dat maar weinig werkhoogte. We moeten wat voorzichtiger aan gaan doen en proberen zo dicht mogelijk bij de 1350 meter te blijven. Eenmaal in Frankrijk zijn de hoogtebeperkingen verleden tijd en kunnen we weer doorklimmen naar de wolkenbasis die inmiddels op 2000 meter ligt. Ons pad is globaal via Sedan, via Chalons en verder richting Troyes. Na Troyes krijgen we vrij snel St. Florentin in glijbereik. We komen echter niet hoog aan bij St. Flo, zo’n 500 meter boven veldniveau en we willen hiermee niet verder steken. Uiteindelijk landen we op St. Florentin, waarmee we op dat moment tevreden zijn. Het was een fantastische vliegdag: Eindhoven-Dahlemer Binz-St. Florentin, 477 km, via het eerste keerpunt in de Eifel. De beslissing om te landen op St. Florentin om circa kwart over zeven in de avond was een tactische. Na St. Florentin zijn op koers geen geschikte vliegvelden meer. Auxerre, op 30 kilometer zuidelijker, heeft geen startcapaciteit voor morgen, weten we uit eerdere ervaringen. We willen ook niet direkt op de eerste dag buiten staan, terwijl de ophaalploeg nog ver onderweg is. Achteraf blijkt het echter nog tot na achten thermisch te zijn gebleven. Achteraf ook hadden we beter meer westelijk op koers kunnen blijven en hadden we dan mogelijk Montargis, St. Denis de l’Hotel of zelfs het keerpunt Romorantin nog vliegend kunnen halen. go to top

Dag 2, di 26 juni MCC on St Florentin Vandaag vliegen Flip en Han. Op St. Florentin kunnen we een lierstart krijgen. De lierman meldt zich al om 8 uur in de ochtend bij onze tentjes, dat is wel erg op tijd. Maar het lijkt weer een mooie dag te worden en iets na elf uur staan we op de startplaats. We starten uiteindelijk om half twaalf in volledig blauwe thermiek. Eerst moeten we een psychologische drempel overwinnen: van St. Florentin naar het keerpunt Romorantin is nog 170 kilometer vliegen. Op Romorantin staan 10 kisten die daar vanochtend kunnen starten. Dat wordt dus een hele kluif om daar bij in de buurt te komen en dat is wel ons doel. Ons geluk was uiteindelijk dat de start op Romorantin voor de tien kisten veel te traag verliep. Boven de Sologne komen we binnen 50 kilometer van Romorantin diverse net gestarte Eurogliders tegen op weg naar het noordoosten, richting Lachen Speyerdorf. Vlak voor Romorantin zien we de laatste Nimbus-4 van Gerrit of Pamela zelfs nog opgesleept worden. Onze achterstand op de kopgroep van 10 kisten is dus van 170 kilometer teruggebracht tot ongeveer 40 a 60 kilometer. Helaas net te veel om van de voorop vliegende kisten voordeel te kunnen hebben. Er staan wel hele mooie cumultjes boven de Sologne. We kiezen, na het ronden, ons eigen pad over de Sologne en vervolgen onze vlucht noord van de Loire opnieuw in blauwe thermiek. We blijven iets westelijk van St. Florentin, richting de stad Troyes.

Bij St. Florentin horen we op de radio van andere vliegers dat het moeizaam gaat. Over een heuvelrug op koers naar Troyes gaat het voor ons echter nog lekker. Net voorbij Troyes komen we in de lucht de EH Duo Discus van Eindhoven tegen. Toon vliegt en Put maakt een aantal hele mooie close up video opnamen van onze MCC. We scharrelen gezamenlijk door, ook met de ET van Peter Teunisse. We komen wel steeds lager en lager en het stijgen wordt minder. Flip and Han filmed by EH Na een reddend belletje op 10 kilometer voor Joinville kunnen we net vliegend Joinville nog halen. Eenmaal geland zien we dat de EH en ET toch nog omhoog gaan en verder kunnen vliegen. Helaas voor ons. Op koers naar het noordoosten staan heel hoog weer cumultjes. Op de radio horen we de kopgroep kraaien over een wolkenbasis van 2300 meter, maar helaas buiten ons bereik. Op Joinville zijn we echter ook niet alleen. Uiteindelijk komen hier M1, D2, Y7, VA en DM nog aan. Vandaag was weer een mooie vliegdag: St. Florentin-Romorantin-Joinville; 457 km. De verwachtingen voor morgen zijn nog steeds erg goed. Nu eerst de kist wassen en vastzetten, de tentjes opzetten en in Joinville een restaurantje opzoeken. We eten heerlijk buiten op een terras een filet de boeuf, met een glaasje wijn. Dit is leven als God in Frankrijk, stellen we vast. Morgen een eind in Duitsland en aan de schweinebraten?? Dat zal toch wel lukken? go to top

Dag 3, wo 26 juni MCC and M1 ready for departure on Joinville Flip en Ton vliegen, Huub en Han rijden met de Vito en de aanhanger. Het gaat hard met de Duo vandaag. Met de auto kunnen we het niet bijhouden. Nancy wordt gepasseerd, de wolkenbasis zit weer op of boven 2000 meter. Het keerpunt Lachen Speyerdorf komt binnen bereik. Bij het crossen van het Rijndal moet even wat gas worden teruggenomen maar aan de oostzijde van de Rijn en het Zwarte Woud gaat het weer goed. Radiocontact tussen de Duo en de Vito is er niet meer. Klippeneck wordt gerond en de rennstrecke over de Schwabische Alp is aan de beurt. Toch bleek het hier niet zo goed als mag worden verwacht van dit befaamde stuk zweefvliegduitsland. Voorbij Ulm is de vliegdag bijna ten einde. Ook de concurrenten spreken over de radio over landen op diverse vliegveldjes. Flip en Ton besluiten te landen op het zweefvliegveldje Gundelfingen, zo’n vijftien kilometer ten oosten van Ulm.

Het was opnieuw een mooie vliegdag: Joinville-Lachen Speyerdorf-Klippeneck-Gundelfingen. Na de landing van een vlucht van meer dan 500 kilometer zijn Huub en Han binnen 5 minuten ook op het vliegveld. Door de keerpunten af te snijden en de Autobahn via Karlsruhe, Stuttgart en Ulm te nemen konden we de Duo net bijhouden. Ten zuidoosten van Ulm pikken we de koerslijn net weer op als de Duo besluit op Gundelfingen te gaan landen. Flip klaagt na de landing over de vliegprestaties van de MCC. Hij moet hard vliegen in de bellen, tot 120 km/uur en de kist klimt slecht. Waarschijnlijk als gevolg van erg veel vliegen op de torsieneus. Direkt na de landing meldt zich ook de EH van Eindhoven voor een circuit. De startmogelijkheden op Gundelfingen voor de volgende vliegdag zijn twijfelachtig. Een paar (kodde)beiers in pyamabroek, die ons verdacht veel aan Ed Oorklep op Grossrückerswalde doen denken (zie verslag EH, Euroglide 1998), geven ons niet veel vertrouwen. We maken daarom een verplaatsing per vliegtuigsleep (Han en Huub) van Gundelfingen naar Aalen Heidingen, dwars op de koers. We nemen hiermee een positieve verplaatsing van minder dan 1 kilometer, dat moet er langzamerhand wel vanaf kunnen. De EH besluit hetzelfde te doen. Aalen Heidingen is een prachtig vliegveld met alle mogelijk faciliteiten: een fijn restaurant met een heerlijk terras, een hotel en een prachtige camping met goede voorzieningen. Een sleep voor morgenochtend is geen enkel probleem en nadat we de twee kisten voor de nacht goed hebben vastgezet gaan we welgemoed met z’n achten aan een heerlijke duitse maaltijd, met de nodige grote pullen bier. Als gisteren God in Frankrijk was, dan is vandaag God in Duitsland, ook niet slecht. go to top

Dag 4, do 27 juni Aalen Vandaag vliegen Han en Huub. Het eerste doel is het keerpunt Cham-Janahof, met de wind mee. Die 30 tot 40 kilometer per uur komt ons goed van pas. Het eerste stuk met de wind mee gaat dan ook als een speer. Vele kilometers tegen de wolkenbasis op 2000 meter rechtuit gestoken. Vanaf het keerpunt wordt het echter buiig. Na enige hele lichte regen kwamen we in compleet ander weer terecht, veel blauwer, minder onstabiel en moeizaam boven te blijven. Bovendien hebben we de noordwestenwind nu grotendeels tegen. Heel moeizaam scharrelen we ongeveer een uur tot anderhalf uur zonder veel op koers op te schieten. Bijna een landing op een volledig verlaten zweefvliegveldje Schmidtjegaden. Gepruts in zwakke thermiek op minder dan 400 meter boven grondniveau. De wind blijft fors uit het noordwesten, dus pal tegen. Zwak stijgen levert tegen de wind niets op. Maar daarna ontwikkelt het zwakke stijgen ineens tot een goede bel tot 2300 meter. Steeds iets westelijk van de koerslijn naar Bayreuth gestoken. In de lucht hebben we een ontmoeting met VA, de DG505 van Venlo.

Bij Bayreuth de beste bel van de dag tot 2500 meter. Vervolgens moeten we uitglijden onder een toenemende overcast, het begin van het aangekondigde koufront. We doen nog enkele zwakke stijgpogingen en maken vervolgens een landing op het op een plateau gelegen vliegveld Coburg. Hier hebben we een ontmoeting met zes andere Euroglide teams: DX, VA, LT, Y7, M1 en DP. Ondanks alles toch geen slechte prestatie vandaag: Aalen-Cham Janahof-Coburg, 348 kilometer. Coburg Helaas voor ons is de EH gedemareerd. Zij zijn zo’n 40 kilometer verderop geland en verplaatsen zich naar de Wasserkuppe. Dit zouden wij ook kunnen doen. Het terras van het vliegveldrestaurantje op Coburg is echter te aanlokkelijk en we besluiten vanavond hier te blijven met zijn allen. Na vier wedstrijddagen hebben we een totaal traject van een kleine 1800 kilometer afgelegd bij een verplaatsing van praktisch nul. Nog ruim 400 te gaan. In het klassement zitten we voor in de middenmoot. We moeten blijven doordouwen voor een goede klassering. Verslappen kunnen we ons niet permiteren. Maar het was toch ook vakantie, of hebben we dat verkeerd begrepen? vloot op coburg.jpg Gerrit en Pamela zijn vandaag al gefinished op Venlo, ongelooflijk wat een prestatie. go to top

Dag 5, vr 28 juni Coburg Coburg Flip en Ton starten op Coburg Brandensteinseberg. Het zwakke koufront is vannacht en vanochtend vroeg gepasseerd. Het ziet er mooi uit met 4/8 cumulus, maar de wind is nog harder dan gisteren, pal tegen en door de wind verwaaien de bellen. Het is ook veel kouder en duidelijk ander weer geworden. Overontwikkeling dreigt. Het wordt een moeizame vlucht. Flip worstelt en blijft boven, maar na een moeilijke 60 kilometer eindigt de vlucht in een grasland ten westen van Meiningen. We moeten nu een tactische beslissing nemen en we besluiten om maximaal te gaan verplaatsen op koers, zo dicht mogelijk tegen de 100 kilometergrens aan. Het zweefvliegveldje Grifte, net ten zuiden van Kassel, blijkt volledig verlaten en we hebben er onvoldoende vertrouwen in dat hier morgen goede mogelijkheden voor ons zullen zijn. Slepen kan hier sowieso niet. We besluiten om een ander veld te zoeken en vanaf Kassel dwars op koers naar het zweefvliegveldje Burgberg bei Witzenhausen te verplaatsen. Als we daar na enig zoeken aankomen, het ligt namelijk bovenop een heuvel, vertrekt het DX team met Reitze, Dick en Bas er net. Zij zijn er geland, een mooie prestatie vanaf Coburg onder de omstandigheden van vandaag. Zij hebben echter ook besloten om maximaal te verplaatsen op koers, dus de ontmoeting is slechts zeer kort.

Coburg: breakfast with DX Coburg Coburg Wij besluiten de MCC op het veldje achter te laten en eerst maar eens een hotel voor de nacht en een restaurant op te zoeken. Een overnachting in de tent trekt ons niet aan. Het lijkt wel herfst. Morgenvroeg zullen we verder zien, eerst wat het weer doet en vervolgens hoe we van dit veldje weer weg kunnen komen. Slepen kan maar het veld is erg kort en er ligt een flinke heuvel achter het veld. De weersverwachting die we later op de avond zien is echter niet erg bemoedigend. Het eten en het Duitse bier overigens wel. go to top

Dag 6, za 29 juni Een start vanaf Witzenhausen zien Flip en Ton bij nader inzien toch niet zitten. Starten van het korte grasbaantje kan alleen hellingaf en daarbij staat er een stevige rugwind. Een paar telefoontjes verder en we hebben toch nog een goed alternatief, nog steeds binnen de 100-kilometer grens vanaf de buitenlanding bij Meiningen van gisteren. We verplaatsen per auto naar Hessisch Lichtenau, zo’n 20 kilometer terug naar het zuiden. Een oude Stukavlieger uit de tweede wereldoorlog sleept de DuoDiscus op. Hessich Lichtenau Het weer ontwikkelt zich gunstig, redelijke thermiek en er is goed tegen de wind op te boksen. Vrij snel is de Duo Kassel voorbij. Helaas trekt het verder naar het noorden weer dicht en Flip en Ton landen op Paderborn. Na een half uur kan een lierstart worden gemaakt in een korte opklaring, en het wordt nog even heel mooi. Snel het keerpunt Oerlinghasen ronden en dan op pad op het laatste been, richting Venlo.

Paderborn Achteraf blijkt dat kisten op Oerlinghausen en iets verder oostelijk op Blomberg vandaag helemaal niet hebben kunnen vliegen. Deze keer hebben we echt mazzel, maar dat mag ook wel eens. De vlucht eindigt op een ultralight veldje bij Oelde. Het baantje heeft tussen de rood-witte hondenhokken een breedte van 16 meter. Toch knap om daar een DuoDiscus op te zetten, met een spanwijdte van 20 meter! Na de landing afbreken en weer verplaatsen. We gaan eerst eten, dan een hotel opzoeken en we zullen morgenvroeg verder verplaatsen naar Borkenberge. Ons scenario voor de volgende dag is al uitgestippeld: een hoogsleep maken zodra het kan, tegen de wind in uitglijden tot tenminste voorbij de 30-kilometergrens, waarmee we binnen de 100-kilometer verplaatsingsgrens van Venlo kunnen komen. go to top

This story Proloog Dag 0 Dag 1 Dag 2 Dag 3 Dag 4 Dag 5 Dag 6 Dag 7 Naschrift Stories index

Dag 7, zo 30 juni Zo gezegd, zo gedaan. Per auto naar Borkenberge, kist monteren, sleep regelen en op pad. Na een hele mooie sleep tot 1600 meter tussen 4/8 cumulus met een basis op zo’n 1000 meter, hebben we de hoogte volledig nodig om binnen glijbereik van Dinslaken te komen. Thermisch kunnen we nog verder komen en voorbij de Rijn landen we onder 8/8 overcast rond de middag op Kamp-Lintfort, 29 kilometer voor Venlo. Afbreken, inpakken en de laatste kilometers van de Euroglide 2002 leggen we over de weg af. Het is uitgestorven op straat, de Duitse Mannschaft speelt juist op dit moment de finale tegen Brazilie. Het wordt een 2-0 nederlaag voor Duitsland. Wij finishen rijdend op Venlo om half drie in de middag. De Euroglide zit er voor ons team op.

Naschrift Wat was het een prachtige wedstrijd deze keer. Wat een mooi zweefvliegweer. En wat was het weer spannend. Euroglide blijft een fantastische manier om te zweefvliegen. De combinatie van wedstrijd, avontuur, tourtocht en kameraadschap tussen de teams onderling maakt het zo leuk. Mooi dat we in een week terug zijn, maar ook jammer van de tweede vakantieweek. Toch maar weer gaan werken. Achteraf bleek dat we zondag net op tijd binnen zijn gekomen. De rest van de tweede week is het weer slecht geweest. Een aantal teams hebben nog dagen op verschillende vliegvelden op het laatste of eennalaatste been vastgezeten. In de zweefvliegklasse zijn we als zesde binnen. Het kon beter maar we zijn toch tevreden. Het was een mooie vakantieweek, ook dankzij mijn teammaten Flip, Huub en Ton. Euroglide, tot over twee jaar, dan zijn we weer van de partij als het ook maar enigzins kan. Han Teunissen, 5 juli 2002 go to top

Created by Poort